środa, 18 listopada 2015

S jak życie SINGLA. Moja historia.

Gdyby rok temu ktoś, powiedział mi jak będzie wyglądało moje życie w chwili obecnej. Wyśmiałabym go – krótko mówiąc, oczywiście. Gdyby ktoś mi powiedział, że nagle mój jakże dramatyczny ale namiętny i pełen uczuć związek skończy się z dnia na dzień – uznałabym go za niespełna rozumu.  Lecz jednak gdyby TEN ktoś powiedział mi że pomimo rozstania będę żyć dalej i radzić sobie raz lepiej a raz gorzej – pomyślałabym, że z pewnością jest obłąkany. A jednak.

Od 23 lipca oficjalnie jestem sama. Nie powiem Wam jakie to super, hiper, mega zajefajne uczucie, bo sama jeszcze nie doszłam do tego etapu. Mogę Wam jednak powiedzieć, że pomimo dwóch miesięcy gdzie byłam pogrążona w totalnie koszmarnej depresji, a przy życiu trzymała mnie praca i rodzina – teraz jest lepiej.  Niedługo będzie 4 miesiąc jak jestem SINGIELKĄ i już udało mi się przyzwyczaić do tego, że w moim dwuosobowym łóżku śpię sama. Z resztą rozpycham się strasznie i duża ilość miejsca jest wskazana w moim wypadku.

Chciałabym powiedzieć Ci, tak właśnie Tobie, że nie da się zapomnieć z dnia na dzień. Co gorsze z miesiąca na miesiąc też nie da się zapomnieć. Tak w ogóle to myślę, że wcale nie da się zapomnieć. Jest pewien haczyk. Po prostu zaczynasz przyzwyczajać się do tego, że już nie myślisz my a ja, że nikt nie piszę Ci słodkich esemesów na dzień dobry i dobranoc, że zasypiasz w łóżku sama.

 Jednak nie dasz rady przyzwyczaić się ani wymazać wspomnień. I to one najczęściej sprawiają Ci ból. Zaczynasz wspominać wszystkie piękne chwilę, które były między Wami i nagle sama nie wiedząc kiedy (bo przecież masz nad tym kontrole jak sama twierdzisz ) wpadasz w pułapkę przygnębienia, która najczęściej kończy się jak na filmach z Bridget Jones czyli lody, popcorn i jakiś wyciskacz łez, co byś miała wymówkę jakby ktoś się zapytał czemu płaczesz oczywiście.

Chcę, żebyś wiedział/ wiedziała, że takie dni to wyjątki. 


Na co dzień będziesz po prostu z dnia na dzień coraz bardziej zapominać szczegóły z Waszego wspólnego życia. Zapach jego perfum, ciepło jego ciała, gdy Cię przytulał albo to w jaki sposób na Ciebie patrzył. Ja już nie pamiętam takich szczegółów.  Oczywiście dalej będą chwilę i momenty, gdy nagle podczas rozmowy z kimś innym przypomnisz sobie sytuacje z Waszego związku. Tylko od Ciebie zależy jak na to zareagujesz.

Ja już jakoś radzę sobie z takimi sytuacjami, nie powiem czasem jest ciężko, bo wracam do wspominania i wpadam w wyżej opisaną pułapkę przygnębienia.
Na całe szczęście zdarza się to coraz rzadziej.

Powoli kończąc ten wpis, chciałabym uświadomić Cię, że życie bez Niego/ bez Niej jest możliwe. Że dasz sobie radę, chociaż może w tej chwili w to nie wierzysz! Nie będzie łatwo, ale przejdziesz przez to i będziesz silniejsza/silniejszy.  Życie singla nie jest kolorowe, ale to wciąż życie. A życie ma się jedno i to tylko od Ciebie zależy jak długo będziesz podnosić się po rozstaniu. Możliwości wypełnienia sobie wolnego czasu jest mnóstwo, ale o tym może w następnym wpisie.

Ściskam, Karola.



19 komentarzy:

  1. Doskonale Cię rozumiem i dokładnie tak bym ten proces opisała. Uściski :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuje bardzo. I cieszę się, że wpasowałam się w Twój tok myślenia skoro też byś tak opisała ten proces :)) Pozdrawiam.

      Usuń
  2. Jestem z Ciebie dumna: dajesz sobie radę i jeszcze pomagasz przejść przez to innym! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Staram się Kochana <3 A skoro ja daję radę to chcę podzielić się tym z innymi, może komuś się przyda :)

      Usuń
  3. Chyba każdy kiedyś z nas to przeżył albo przeżyje. Jest to trudny okres, ale na pewno czegoś nas uczy. Trzymaj się ciepło.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zdecydowanie trudny. Dziękuje, i Ty również się trzymaj.

      Usuń
  4. Z każdej trudnej sytuacji wychodzimy silniejsze. Doświadczenia budują naszą teraźniejszość i przyszłość. Nie poddawaj się smutkom. Trzymam kciuki :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Poddaje się tylko czasem. Masz rację, z każdej trudnej sytuacji człowiek wychodzi mocniejszy, chociażby o same doświadczenia. Dziękuje :)

      Usuń
  5. Uważam, że najgorsze co może zdarzyć się po zakończeniu związku to wzajemna nienawiść, wypieranie się uczuć do drugiej osoby i jakichkolwiek miłych wspomnień. Nie toleruje i nie uskuteczniam takich zachowań względem osoby, która kiedykolwiek sprawiała, że byłam szczęśliwa, ułatwiła mi życie w jakiś sposób, polepszała nastrój, umilała czas. A to, że już tego nie robi, to inna kwestia. Życie, bywa. Trzeba się przyzwyczaić do nowej sytuacji, ochłonąć i zrozumieć, że nie potrzebujemy drugiej połówki, bo sami jesteśmy już wystarczająco kompletni, druga osoba to tylko taki bonus od życia, a wiadomo, że wszystkie bonusy kiedyś się kończą, jednak i bez nich da się spokojnie przejść do następnego poziomu. Pozdrawiam! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też myślę, że najgorsze to wspólna nienawiść do siebie nawzajem. Nie zależnie od tego czy odchodzi od nas partner czy przyjaciel albo ktoś z rodziny są to trudne chwilę a proces mniej więcej wygląda tak samo. Trzeba to przecierpieć niestety. Ja również pozdrawiam :)

      Usuń
  6. Chyba nie jest prosto być samemu i jeszcze nauczyć się cieszyć z życia....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To fakt nie jest prosto, ale wtedy docenia się tych, którzy przy Tobie pozostają i byli wcześniej. A nauczyć się cieszyć z życia można w dowolnej chwili. Nie ważne czy jest się w związku czy nie. Przynajmniej ja tak myślę. Dziękuje za komentarz i pozdrawiam :)

      Usuń
  7. Życie bez faceta to jest życie :D Mi niestety nigdy nie było dane mieć 4 miesięcznej przerwy, bo co chwilę pakuję się w jakieś sercowe kłopoty, ale pff...kochana, ciesze się ,że widzisz plusy, bycie samą jest tak samo dobre jak bycie w zwiąku :D A MOŻE NAWET I LEPSZE ?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Myślę, że życie singla mi kilka fajnych zalet. :) Kiedyś też miałam przygodę, że zranione serce próbowałam leczyć "nowym nabytkiem" jednak się nie sprawdziło i miłość pojawiła się sama w najmniej oczekiwanym momencie dodatkowo poznana przez kogoś. Także nie szukam teraz na siłę. Jak ktoś ma się znaleźć to się znajdzie prędzej czy później. Pozdrawiam :)

      Usuń
  8. Też zostałam kilka dni temu singielką. Co prawda ciężko się pozbierać po prawie 2 latach związku..Ale cóż.. :c

    MÓJ BLOG:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. My kobiety jesteśmy twarde! Nie ważne czy 2 lata czy prawie 6 lat jak w moim wypadku. Stara zawsze boli, ale trzeba wierzyć, że będzie lepiej i się nie poddawać! Ściskam ciepło :*

      Usuń
  9. Ja wybrałam życie singielki po 10 latach związku. Tak! Było mi źle, ale nie czułam i nie czuję się samotna. Mam rodzinę, przyjaciół i pasje. Uwierzcie mi można być szczęśliwą singielką. Wszystko zależy od tego, jak bardzo nasze szczęście uzależnialiśmy od partnera. I z pewnością nigdy się nie zapomni, tego co było, ale z czasem, po prostu się zaakceptuje zakończenie...
    A więc szczęścia życzę i Dużo, Dużo Miłości!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuje za komentarz!
      Historie ludzi takich jak Ty pokazują mi, że nie ja jedna zdecydowałam się po x latach zakończyć swój związek i że są szansę na to, że będę szczęśliwa jeszcze sama ze sobą :D

      Usuń
    2. Dziękuje za komentarz!
      Historie ludzi takich jak Ty pokazują mi, że nie ja jedna zdecydowałam się po x latach zakończyć swój związek i że są szansę na to, że będę szczęśliwa jeszcze sama ze sobą :D

      Usuń